Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
ΤΟ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΟΥΚΑ
Το Ραπτόπουλο είναι ένα όμορφο, γραφικό χωριό που αποτελεί και την έδρα του Δήμου Ασπροποτάμου. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 880 μ. και διαθέτει εκπληκτική θέα στις ομορφιές στις Ευρυτανικής γης. Το συναντάμε στους πρόποδες του Ντελιδημιού, της Τσούκας – γνωστή για τα υπέροχα δάση της από έλατα και καστανιές – και του Κρί. Από την κορυφή της Τσούκας, υψόμετρο 1475 μ. έχει κανείς πανοραμική θέα της ροής του Αχελώου και των βουνών των Αγράφων και του Βάλτου.
Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ BLOG
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣ!! ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥ ΒΓΑΛΕ ΤΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ..........
ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
ΤΟ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΟΥΚΑ
ΑΛΛΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ BLOG
Ραπτόπουλο: «Φτώχεια και…καλοπέραση»
Ραπτόπουλο: «Φτώχεια και…καλοπέραση»
Οδοιπορικό στο χωριό -έδρα του Δήμου Ασπροποτάμου- με τους 20 παπάδες και τους ανύπαντρους άντρες
Μια άγνωστη Ευρυτανία μας αποκαλύφθηκε από το οδοιπορικό που κάναμε στον πιο απομακρυσμένο Δήμο του Νομού, τον Δήμο Ασπροποτάμου. Ανακαλύψαμε την Ευρυτανία του μόχθου, της ερήμωσης αλλά και των ανθρώπων με το χαμόγελο, των φιλόξενων και πρόθυμων ανθρώπων. Όσο πρόθυμοι είναι να σε βάλουν στο σπίτι τους και να σε κάνουν να νιώσεις το κέντρο της παρέας, άγνωστος αλλά φιλοξενούμενος, άλλο τόσο είναι πρόθυμοι να σου μιλήσουν για τα προβλήματά τους, για τις ελλείψεις και την απομόνωση -για ορισμένους, για άλλους- "καλά είναι εδώ στο χωριό". Όμως τα προβλήματα είναι υπαρκτά. Όπως το πρόβλημα με τις νύφες. Στο Ραπτόπουλο -2 ώρες μακριά από το Καρπενήσι- οι γαμπροί δεν βρίσκουν νύφες. Μεγάλο πρόβλημα, υπαρκτό και είναι θέμα συζήτησης. Αντίθετα, η περιοχή βγάζει Παπάδες.
Φτώχεια και καλοπέραση
Μόλις φτάσαμε στο Ραπτόπουλο, μας περίμενε μια μεγάλη παρέα χωριανών. Εμείς ζούμε χρόνια στο Καρπενήσι, εδώ μεγαλώσαμε, εδώ δουλεύουμε, όμως η Ευρυτανία κάθε φορά που την πλησιάζεις σε θαμπώνει. Πρόθυμοι να μας εξυπηρετήσουν και να μας πούνε τα προβλήματά τους. Προβλήματα που σχεδόν όλα φαίνονται. Υπάρχει φτώχεια όπως και να το κάνουμε, υπάρχει φτώχεια. Όχι ότι τους ενοχλεί -παράπονο δεν έχουν- όπως μας είπε και ένας κτηνοτρόφος που συναντήσαμε και τον ρωτήσαμε πως τα πάει μας είπε: "…φτώχεια και καλοπέραση". Μάλιστα!, δυο λέξεις που κρύβουν όλη την σοφία των ανθρώπων που έχουν αποδεχθεί την μοίρα τους και ζουν κάτω από αυτή. "φτώχεια και καλοπέραση".
Χωριό χωρίς νύφες
Ένα από τα προβλήματα όπως μας είπαν οι άνθρωποι εκεί στην παρέα της πλατείας, είναι οι γυναίκες. Μόλις τα κορίτσια τελειώνουν το Λύκειο φεύγουν, αναζητώντας καλύτερη τύχη και φυσικά δουλειά. Μένουν πίσω τα αγόρια για να κρατήσουν τις περιουσίες. Έτσι, μένουν "πίσω" και στη ζωή. "…έχουμε 50 άντρες ανύπαντρους" λέει ο Δημοτικός Σύμβουλός κ. Χαλαστάνης Ναπολέων. "…εμείς δεν μένουμε με τα χέρια σταυρωμένα. Θα πάμε σε άλλες χώρες γειτονικές και χριστιανικές και θα πραγματοποιήσουμε επαφές με τους φορείς των χωρών. Μέσω αδελφοποιήσεων και μέσω εκδηλώσεων θα προσπαθήσουμε να φέρουμε σε επαφή τους νέους μας,. Από εκεί και πέρα εμείς… σταματάμε". Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι όσοι έμειναν στο χωριό και παντρεύτηκαν είναι όλοι πολύτεκνοι!
Προβλήματα με γιατρό και δρόμους
Άλλο πρόβλημα που μας τέθηκε είναι το πρόβλημα του Αγροτικού Γιατρού. 1.000 άτομα μένουν στο χωριό και την γύρω περιοχή. "…ο γιατρός έρχεται κατά διαστήματα και αν χρειαστούμε κάτι έκτακτο θέλουμε δύο ώρες δρόμο για να πάμε ή στο Καρπενήσι ή στο Αγρίνιο για να βρούμε την υγεία μας". Πολλά τα προβλήματα, μεγάλη και η ανοχή όμως των ανθρώπων. Έτσι έμαθαν να ζουν και έτσι ζουν. Αν και η πολιτεία δίνει τους δικούς της αγώνες. Το Ιατρείο στο Ραπτόπουλο, είναι ένα κτίριο ανακαινισμένο σύγχρονο και διαθέτει επαρκές εξοπλισμό. Στον Δήμο υπάρχει από Παιδικό Σταθμό μέχρι Λύκειο για τα παιδιά του χωριού. Το οδικό δίκτυο είναι σε μέτρια επίπεδα. Πολλοί δρόμοι είναι υπό καθίζηση και πολλές στροφές είναι επικίνδυνες. Γίνονται έργα που όμως δεν φτάνουν.
Από το οδοιπορικό μας αυτό, στον απομακρυσμένο Δήμο Ασπροποτάμου, μας έμειναν πολλά συναισθήματα. Ακούσαμε το μικρό κοριτσάκι των 5 ετών να μας λέει "…εγώ θέλω να φύγω" και μας προβλημάτισε για το μέλλον αλλά και τον πολύτεκνο πατέρα της ότι "…εμείς μείναμε και φυλάμε τις περιουσίες μας". Δύσκολη ζωή και τα χρόνια περνάνε. Αν η πολιτεία δεν προβεί σε τομές για να στηρίξει τα χωριά, ακόμα και αυτό το χωριό, το Ραπτόπουλο, την έδρα του Δήμου με τους 1000 κατοίκους -σύμφωνα με την απογραφή- μια μέρα θα ερημώσει. Και όπως χαρακτηριστικά είπε ένας από τους "ανύπαντρους" του χωριού σχολιάζοντας την όλη πραγματικότητα με λίγες λέξεις: "…έτσι όπως πάμε με τους είκοσι παπάδες τους ανύπαντρους άντρες και χωρίς νύφες, το χωριό αυτό σε 50 χρόνια θα αγιάσει. Όλοι θα φύγουν γιατί εδώ… ούτε κλέφτες δεν μπορούμε να γίνουμε".
Το χωριό που “βγάζει” παπάδες - σήμερα υπάρχουν 20 ιερείς στην περιοχή
Πράγματι το Ραπτόπουλο είναι το χωριό με τους περισσότερους παπάδες αφού έχει 20 ιερείς. "… μείναμε στο χωριό και από μικροί στην Εκκλησία, μάθαμε να ζούμε με τον Θεό στις καρδιές μας" μας είπε ο παλιότερος όλων των ιερέων ο παπα-Κώστας Παπαδήμας, που καταγράφει 45 χρόνια Ιεροσύνης. "Είκοσι παπάδες έχει το χωριό" λένε, "οι οποίοι υπηρετούν σε όλο το Δήμο. Τρεις όμως από αυτούς -αφού περισσεύουν- υπηρετούν στους γύρω Δήμους, μέχρι και στο Καρπενήσι".
Μένουν στο χωριό φύλακες του Χριστού και Της περιουσίας του. Όπως μας αποκάλυψε ο ιερέας της ενορίας στο Ραπτόπουλο, ο παπα-Λάμπρος Παπαδήμας, "ζούμε εδώ και χρόνια στο χωριό και βλέπουμε τα πράγματα να μαζεύουν. Το θέμα με τους γάμους είναι πολύ σοβαρό. Πριν λίγα χρόνια πάντρευα 20 και 30 ζευγάρια. Φέτος έχουμε Απρίλιο και έχω βγάλει μόνο μια άδεια γάμου. Ξεχάσαμε πως γίνεται το μυστήριο του γάμου και της βάπτισης -που λέει ο λόγος-. Μόνο κηδείες και μνημόσυνα κάνουμε". Δεν νιώθει απογοητευμένος όμως και δεν τα παρατάει.
Εδώ και 5 χρόνια έχει αρχίσει την Αγιογράφηση του Ναού της Αγίας Παρασκευής. Πολλά τα λεφτά, μεγάλη η ανάγκη και καμία βοήθεια ομολογεί. "…άκου" μου λέει "γράψε να βοηθήσουν για να τελειώσω το έργο αυτό. Το βλέπετε, γίνεται έργο για τα επόμενα χρόνια. Μπας και φιλοτιμηθεί κανένας και στείλει καμιά βοήθεια". Πράγματι, μείναμε έκπληκτοι από το πόσο σοβαρή δουλειά έχει γίνει. Αξίζει να ενισχυθεί -οικονομικά εννοείται- η προσπάθεια του παπα-Λάμπρου, ώστε το έργο της αγιογράφησης του Ναού να τελειώσει. Όμως εκεί μας περίμενε και μια ακόμα έκπληξη. Οι δύο εικόνες που χρονολογούνται από το 15ο αιώνα! Μία της Παναγίας και μία του Χριστού. "...Τις σώσαμε από την καταστροφή" λέει "...και τις κρεμάσαμε ψηλά στην εκκλησία, για να τις διατηρήσουμε. Να φανταστείς ότι υπάρχουν δύο τέτοιες εικόνες της Παναγίας από το 1500. Η μία είναι εδώ και οι άλλη εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου. Αλλά κοίτα που τις έβαλα. Τόσο ψηλά που δεν τις φτάνει κανείς. Μόνο με σκαλωσιά, αλλά θα τον καταλάβουμε." Ωραίος τρόπος προστασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου